Pieprz w potrawie

Pieprz kryje w sobie wiele smacznych i zdrowych tajemnic. Używany jako przyprawa jest obecnie w kuchniach całego świata – szczególnie jego najpopularniejsza odmiana, zwana pieprzem czarnym. Nic w tym dziwnego, skoro jego zastosowanie kulinarne jest praktycznie nieograniczone.

W skład pieprzu wchodzą śladowe ilości białka, błonnika, czy też magnez, żelazo, wapń, błonnik oraz związki organiczne o nazwie fenole, która są silnym antyoksydantem. Fenole, ze względu na ich silne i zbawienne działanie dla organizmu stosuje się jako środki dezynfekujące i konserwujące w farmacji oraz w stomatologii.

Źródło: Po co pieprz w jedzeniu?

Dlaczego pieprz nadaje potrawom tak charakterystyczny posmak? To zawarte w pieprzu alkaloid piperyny i olejki eteryczne nadają mu ostry, piekący posmak. Zresztą, piperyna znajdująca się w pieprzu pełni w nim bardzo zdrową rolę.

Piperyna powoduje intensywne kichanie. Jednak przyspiesza też nasze chudnięcie, bo ingeruje w zachowanie genów. Piperyna pobudza też wydzielanie soków trawiennych, co z kolei zwiększa apetyt. Ponadto umożliwia też odpowiednie dla potrzeb organizmu wchłanianie zasobów witamin z grupy B oraz beta-karotenu.

Poprzez swoje właściwości, spożyty przez nas pieprz pozwala zmniejszyć gorączkę organizmu i skutecznie zwalcza przeziębienie, na dodatek rozgrzewając całe ciało.

Pszczoły w mieście

Pszczoły mają długość ciała od kilku do kilkunastu milimetrów. Charakteryzuje je ubarwienie o różnej intensywności od czarnego i ciemnobrązowego, aż do żółtego i niemal czerwonego. Pszczoły widzą promieniowanie ultrafioletowe.

Ekspansywnym gatunkiem jest pszczoła miodna, która narodziła się i została udomowiona najpierw w Europie, a następnie w Afryce, Ameryce, Australii i Nowej Zelandii. Wyróżniamy jeszcze trzy gatunki azjatyckie pszczół miodnych – pszczołę wschodnią, pszczołę olbrzymią i pszczołę karłowatą. Odmiana pszczoły miodnej to pszczoła miodna afrykańska. Niebezpieczna i agresywna w stosunku do zwierząt i ludzi, ułatwia sobie przetrwanie.

Liczebność pszczół na całym świecie dramatycznie spada. Może to oznaczać nie tylko podwyżki cen miodu, ale również radykalne podwyżki cen owoców i warzyw, które są obecnie zapylane przez pszczoły. Czy nadzieją dla pszczół mogą stać się miasta?

Wraz z ekspansją miejskich aglomeracji pojawiły się w miastach i zadomowiły pszczoły. Idea miejskich pszczół jest żywa w wielu światowych aglomeracjach. Dachy budynków Londynu, Berlina, Sztokholmu i Nowego Jorku pełne są uli.

Czy miejskie środowisko jest trudne dla pszczół? Okazuje się idealnym środowiskiem dla pszczoły miodnej. W miastach nie używa się chemicznych środków ochrony roślin, występuje też o wiele więcej dzikich gatunków roślin, z których pożytek czerpią pszczoły. W miejskich parkach, prywatnych ogrodach, balkonach i na dachowych tarasach kwitną o różnych porach roku najróżniejsze rośliny, więc miejskie pszczoły znajdują wystarczającą ilość pokarmu od wiosny po jesień.

Po co nam żelazo?

Żelazo to niezwykły składnik, którego nigdy nie powinno zabraknąć w naszej diecie. Jest elementem hemoglobiny oraz składnikiem białka mięśni, a niedobory żelaza często objawiają się uciążliwymi i nieprzyjemnymi skurczami.

Jakie są przyczyny niedoboru żelaza? Niewłaściwe nawyki żywieniowe oraz stosowanie w radykalnej formie niektórych popularnych diet fitness, które są ubogie w produkty będące jego źródłem.

Źródło: Dobre żelazo

Skutkiem niedoboru żelaza jest anemia. To zespół licznych i nieprzyjemnych objawów chorobowych, polegający na posiadaniu niższych od wymaganej dla organizmu normy wartości hemoglobiny, erytrocytów oraz ich następstw.

Blada skóra oraz uczucie ciągłego zmęczenia to pierwsze symptomy niedokrwistości, czyli anemia. Wyraźnym sygnałem są również stany zapalne występujące w obrębie jamy ustnej oraz spadek naturalnej odporności organizmu.

Wiadomo, że żelazo ma ogromny wpływ na naszą odporność. Na tym jego rola się nie kończy. Niedobory żelaza powodują, że stajemy się bardziej podatni nie tylko na różnorodne infekcje, ale i na stres.

Zdrowy, dorosły człowiek nie potrzebuje zbyt dużej ilości żelaza. Wystarcza już kilkanaście miligramów tego mikroelementu, by cieszyć się dobrą formą organizmu.

Jest jednak spora grupa osób, dla których większa porcja żelaza staje się niezbędnym elementem diety. Dotyczy to w szczególności rozwijających się dzieci, kobiet w ciąży oraz kobiet w czasie miesiączki.