Nowocześnie na PL.weber

Saint Gobain Weber Polska zaprezentował niedawno swoją nową odsłonę strony internetowej. Rozmieszczenie treści dopasowano do oczekiwań użytkownika, ułatwiono dostęp do bibliotek wiedzy o systemach i produktach Weber.

Jednak prawdziwą niespodzianką jest adres strony. Jeśli zamierzasz odwiedzić obecną stronę internetową Webera w Polsce, wystarczy wpisać adres: pl.weber w przeglądarce.

Dotychczasowa strona Webera nie była już w stanie odpowiednio prezentować stale poszerzanej oferty. Witryna została zmieniona, uwzględniając trendy technologiczne i zmieniające się oczekiwania użytkownika.

- Rewolucyjną zmianą jest przeniesienie strony Webera pod nową, firmową domenę najwyższego poziomu. Pomimo tego, że jej wprowadzenie wydaje się zaskakujące dla specjalistów branży interaktywnej, to jednak właśnie w takich unikalnych domenach tkwi potencjał – stwierdza Krzysztof Snopek, koordynator ds. rozwiązań digital marki Weber. –  Czy jest to niebezpieczne dla wyników wyszukań? Google zapewnia, że nie ma już domen najwyższego poziomu, które miałby w jakiś sposób faworyzować w trakcie indeksowania treści w wyszukiwarce. Warto zatem wyróżnić markę.

Domeny najwyższego poziomu (generic top-level domains – gTLDs) często spotykamy w sieci jako domeny krajowe (w Polsce jest to domena .pl). Saint-Gobain zdecydował się na oryginalną domenę .weber we wszystkich państwach, w których działa marka Weber. W Polsce wystarczy w przeglądarkę internetową wpisać pl.weber – łatwe, prawda?

Strona umożliwia szybkie pozyskanie wiedzy. Umacnia też relacje Webera z klientem.

- Współczesny konsument najczęściej bywa rozpieszczany przez rynek w przestrzeni komunikacyjnej. Chociaż Weber dostarcza branży produkty, które obronią się same, to zwracamy należytą uwagę na permanentne udrażnianie dostępnych kanałów informacji – wyjaśnia Monika Mychlewicz, dyrektor marketingu marki Weber.

Rozwiązania oferowane przez markę Weber można spotkać w sześćdziesięciu krajach na całym świecie. Oferta to efekt złączenia firm Weber Terranova, maxit oraz Deitermann. Weber zatrudnia w Polsce ponad 260 pracowników, posiada fabryki oraz terminale logistyczne. Marka Weber w Polsce istnieje w ramach spółki Saint-Gobain Construction Products Polska.

Wirus HCV podczas ciąży

Wirus o nazwie HCV jest odpowiedzialny za pojawienie się w organizmie przewlekłego, wirusowego zapalenia wątroby typu C, która namnaża się w wątrobie. Tak następuje stan zapalny tego narządu, co skutkuje trwałym uszkodzeniem wątroby. Według niektórych statystyk medycznych, jedna czwarta część populacji to nosiciele wirusa HCV.

Wirusem HCV (Hepatitis C Virus) można się zakazić poprzez bezpośredni kontakt z krwią nosiciela. Najprościej nabawić się tego wirusa można w placówce medycznej. Zakażenie organizmu wirusem HCV następuje bezobjawowo i często ujawnia się po wielu latach. Fakt ten utrudnia rozpoznanie choroby we wczesnym etapie.

Czasami u osób zakażonych występują objawy infekcji i są one bardzo niespecyficzne. Może to więc być uczucie zmęczenia, nagła utrata apetytu czy kłopotliwe wzdęcia. Tymczasem wirus HCV w organizmie może być odpowiedzialny za rozwój jednego z typów żółtaczki - wirusowego zapalenia wątroby typu C (WZW C).

Objawy zakażenia wirusem HCV pojawiają się powoli i stopniowo. Uwagę może zwrócić pojawienie się permanentnego zmęczenia, czy pogłębiające się coraz bardziej problemy z koncentracją uwagi. Pojawia się niepokój, wywołujący stany depresyjne. Chory odczuwa także bóle mięśni i stawów, a nawet może pojawić się charakterystyczny świąd skóry.

Istotne jest nosicielstwo wirusa HCV podczas ciąży. W Polsce u kobiety w ciąży przeprowadza się badanie w kierunku rozpoznania nosicielstwa HCV. Należy je wykonać do 10 tygodnia ciąży. Co więcej, jeśli kobieta planuje ciążę, to dobrze jest badanie na nosicielstwo HCV przeprowadzić jeszcze przed zajściem w ciążę, bo terapia zakażenia HCV nie jest rekomendowana podczas ciąży.

W wypadku diagnostycznego wykrycia wirusa HCV w czasie ciąży niezbędne jest szczególne postępowanie. Dobrze jest zaszczepić się przeciwko WZW B i WZW A oraz unikać leków obciążających wątrobę, takich jak paracetamol.

Jeśli wirus HCV zostanie wykryty dopiero podczas ciąży, to warto poinformować partnera o ryzyku – on również powinien przeprowadzić badania diagnostyczne. Podczas trwania ciąży należy okresowo oceniać czynność wątroby u lekarza prowadzącego.

Nowonarodzone dziecko mamy będącej zakażoną wirusem HCV powinno się szczepić normalnie, zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień. Jeśli współistnieje zakażenie HIV u dziecka, to nie podaje się mu szczepionki przeciwko gruźlicy. Dziecko zaraz po porodzie powinno znaleźć się pod profesjonalną opieką medyczną poradni specjalistycznej. We wskazanym przez lekarza czasie powinno się przeprowadzić badania, które potwierdzą lub wykluczą zakażenie wirusem HCV u dziecka.

Zabawa tablicą motoryczną

Wszędzie, gdzie znaleźć można pamiątki po nieistniejących już ludzkich kulturach, znajduje się również przedmioty uznawane za dziecięce zabawki. Tak, te przedmioty towarzyszą dzieciom od wielu tysięcy lat, zawsze pełniąc podobną rolę, czyli mają za zadanie wspieranie rozwoju malucha już od pierwszych tygodni jego istnienia i poznawania rzeczywistości. Ułatwiają funkcjonowania dziecka w społeczeństwie dorosłych.

Zabawka zostaje obecnie zaklęta w najróżniejszych formach. Są to więc przyjazne, na ogół radosne postaci popularnych zwierząt, lalki, zwykłe klocki lub zaawansowane samochody, domki, kuchnie drewniane dla dzieci oraz meble. Zabawki na potrzeby najmłodszych powstają z najróżniejszych materiałów, a te powinny zostać odpowiednio dobrane do wieku dziecka i charakteru samego przedmiotu oraz jego funkcji edukacyjnych.

Tablica motoryczna to coraz popularniejsza, angażująca i edukacyjna zabawka. Szczególnie pomocna okazuje się wówczas, jeśli rozwijamy u dziecka ciekawość w stosunku do otaczającego go świata.

Zabawa tablicą motoryczną pomaga dziecku w prawidłowej integrację sensoryczną. Mózg otrzymując bodźce od wszystkich zmysłów, dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji. Następnie integruje te informacje z wcześniejszymi doświadczeniami. Tak mózg tworzy odpowiednią w danej chwili reakcję adaptacyjną.

Tablica motoryczna Zamki i zabezpieczenia firmy Melissa&Doug sprzyja rozwojowi motoryki małej, czyli ruchowej sprawności dziecięcych dłoni. Tablica wyposażona w najróżniejsze zamki i zabezpieczenia, które na pewno okażą się satysfakcjonującym wyzwaniem.

Dziecko po odkryciu mechanizmów ułatwiających otwieranie drewnianych drzwiczek z zamkami, dostrzeże w otwartych pomieszczeniach zabawki kolorowe zwierzęta, których ilość odpowiada numerowi znajdującemu się nad drzwiczkami. Tak oto cyfry zapamiętywane są przez dziecko w sposób naturalny podczas zabawy tablicą motoryczną.

Znieczulenie zewnątrzoponowe na ból porodowy

Znieczulenie zewnątrzoponowe (ZZO) jest obecnie najpopularniejszym sposobem na złagodzenie odczuwania bólu w trakcie porodu szpitalnego. Kobieta, która otrzymała znieczulenie zewnątrzoponowego ma całkowitą świadomość trwającego właśnie porodu.

Znieczulenie zewnątrzoponowe (ZZO) minimalizuje ból kobiety, a aplikowane jest bezpośrednio do kręgosłupa wywołując znieczulenie dolnych części ciała. Odczuwany ból porodowy na pewno jest  łagodniejszy, ale nie ustępuje całkowicie.

Bywa i tak, ze pierworódka nie czując bólu nie jest przekonana o nadchodzącym etapie porodu i momencie parcia. Ponadto, znieczulenie zewnątrzoponowe może spowodować obniżenie ciśnienia krwi oraz w niektórych przypadkach wywołać spowolnienie cyklu porodowego.

W trakcie aplikowania substancji wymagane jest leżenie lub siedzenie w niewygodnej pozycji w całkowitym bezruchu. Niestety, nieruchoma postawa ciała rodzącej może wywołać ucisk na jej żyły,. Następuje wtedy ograniczenie dostarczanego tlenu do macicy i tlenu przeznaczonego dla płodu. Zachodzące nieodpowiednie stężenia tlenu u płodu może wywołać spadek częstotliwości pracy serca.

Oddziały położnicze w polskich szpitalach bardzo często nie mogą sobie pozwolić na luksus zastosowania znieczulenia zewnątrzoponowego na prośbę rodzącej kobiety. Przyszła mama otrzyma znieczulenie zewnątrzoponowe tylko wtedy, jeśli w trakcie porodu będzie możliwa obecność anestezjologa.

O tym, czy nie istnieją żadne przeciwwskazania do zastosowania znieczulenia zewnątrzoponowego decydują lekarze, analizując dane na temat stanu rodzącej kobiety.

Cukrzyca kobiety ciężarnej

Kobieta ciężarna powinna pamiętać o regularnym kontrolowaniu poziomu glukozy we krwi. Przypadłość określana mianem cukrzycy ciążowej może stać się dużym zagrożeniem dla matki oraz dziecka. Chociaż wiemy doskonale, że ciąża to nie choroba, to niestety, niektóre zmiany ciążowe w organizmie kobiety mogą wywoływać nieprzyjemne choroby.

Przykładem jest cukrzyca występująca w trakcie ciąży u zdrowych do tej pory kobiet. Około kilku procent spośród populacji kobiet w ciąży choruje na cukrzycę ciężarnych (GDM, gestational diabetes mellitus).

Cukrzyca ciążowa jest nietolerancją glukozy, określanej medycznie hiperglikemią. Jest to nietolerancją węglowodanów przez organizm kobiety, którą zdiagnozowano w trakcie trwania ciąży. Przyczyną cukrzycy ciężarnych są zmiany gospodarki hormonalnej podczas trwania ciąży. Estrogeny, progesteron, hormon wzrostu i prolaktyna mogą być odpowiedzialne za pojawienie się insulinooporności. Hormony te charakteryzuje działanie antagonistyczne w stosunku do insuliny, a ich stężenie w organizmie kobiety ciężarnej sporo wzrasta.

Cukrzyca ciężarnych jest zagrożeniem dla płodu. Może być przyczyną przedwczesnych porodów, wielowodzia, a w najbardziej tragicznym rozwoju choroba może powodować poronienia i ciąże obumarłe.

Cukrzyca ciężarnych jest też groźna dla zdrowia przyszłej mamy. Część kobiet ze zdiagnozowaną cukrzycą ciążową prawdopodobnie zapadnie w ciągu kilkunastu lat na cukrzycę typu 2. Choroba jest też odpowiedzialna za nadciśnienie tętnicze matki i nawracające zakażenie dróg moczowych, pochwy i sromu, z dalszymi powikłaniami.

Kobiety ciężarne należy diagnozować zaraz po rozpoznaniu ciąży, żeby zapobiec skutkom cukrzycy ciążowej. Wstępne określenie stężenia glukozy na czczo powinno odbyć się na początku ciąży, w czasie pierwszej wizyty u ginekologa. Służy ono do określenia wymogów diagnostyki i leczenia w kierunku hiperglikemii ciążowej.

Jeśli specjalista medyczny rozpozna cukrzycę ciążową, przyszła mama powinna odwiedzić lekarza diabetologa lub poradnię dla kobiet z cukrzycą w ciąży. Leczenie cukrzycy ciążowej opiera się przede wszystkim na specjalistycznej diecie oraz na regularnej aktywności fizycznej.

Od specjalistów medycznych przyszła mama z cukrzycą uzyska szczegółowe informacje dotyczące diety, sposobów domowego kontrolowania poziomu cukru przy użyciu glukometru i receptę na paski do tego urządzenia. Kontrola glikemii przez kobietę ciężarną powinna być stosowana regularnie i to przynajmniej cztery razy w ciągu jednej doby.

Dieta podczas cukrzycy ciążowej przypomina normalną dietę cukrzycową. Posiłki powinny posiadać odpowiedni skład węglowodanów, białka i tłuszczu oraz utrzymywać się w granicach 2300 a 2500 kcal dziennie. Białko w codziennej diecie nie może być spożywane w większej ilości niż 1,5–2 g/1 kg masy ciała. Przy cukrzycy ciążowej rekomendowana bywa dieta bogatoresztkowa. Składniki resztkowe – które powstrzymują nadmierne wchłanianie glukozy - odnajdziemy w jarzynach, owocach oraz produktach zbożowych.

Brak pozytywnych efektów diety, czyli brak pojawienia się normoglikemii może prowadzić do insulinoterapii. Zastrzykami podawane są krótko działające insuliny ludzkie, analogi insuliny szybko działające lub insuliny ludzkie o przedłużonym efekcie działania. Podczas ciąży przeciwwskazane jest zażywanie leków doustnych, które obniżają stężenie glukozy we krwi, ale też mogą być niebezpieczne dla prawidłowego rozwoju płodu w łonie matki zażywającej takie leki.

Źródło informacji: Znana Położna

Aktywność seksualna po porodzie

Zaleca się rozpoczęcie współżycia po porodzie dopiero po kontrolnej wizycie u ginekologa, czyli w szóstym tygodniu połogu. Po porodzie w organizmie kobiety następuje spadek estrogenów, które podczas ciąży utrzymywały się na wysokim poziomie. W związku z tym dochodzi do uczucia suchości w pochwie, doprowadzając do odczuwania bólu, pieczenia, a w konsekwencji do zmniejszenia libido. Jest to bardzo często jedynie problem z lubrykacją.

To lubrykacja jest fizjologiczną odpowiedzią pobudzonego organizmu kobiety. To zjawisko nawilżenia ścian pochwy płynem o charakterze przesiękowym, który ma ułatwić penetrację członka. Lubrykacja nie jest warunkiem niezbędnym do odbycia stosunku, jednak na ogół znacznie go ułatwia.

Negatywnie na naturalne nawilżenie wpływa spadek estrogenów, ale również wzrost prolaktyny. Jest to hormon stymulujący wytwarzanie mleka matki oraz korzystanie z antykoncepcji hormonalnej. Częstą przyczyną zaburzeń lubrykacji jest nieadekwatny stopień podniecenia seksualnego.

Na rynku dostępnych jest wiele lubrykantów, czyli środków nawilżających okolice intymne. Lubrykanty zastępują naturalny śluz występujący podczas podniecenia. Z żeli nawilżających korzysta się najczęściej tuż przed współżyciem lub w trakcie, w zależności od potrzeb pary.

W skład większości lubrykantów wchodzą przede wszystkim woda i gliceryna. Gliceryna tymczasowo nawilża okolice intymne. Jest gęsta i nie wysycha aż tak szybko. Niestety, przy długotrwałym stosowaniu wpływa niszcząco na florę bakteryjną i wysusza nabłonek pochwy, a także może wywołać reakcję alergiczną. Działanie lubrykantu jest tylko doraźne.

Deprywacja snu

Deprywacja snu jest coraz częściej występującym schorzeniem. Nic w tym dziwnego, skoro człowiek dnia dzisiejszego traktuje sen jako smutny obowiązek i przerwę w życiu.

Zaburzenie snu w postaci deprywacji snu jest groźne. Deprywacja snu odbija się na naszym zdrowiu somatycznym i psychicznym. Jednorazowe przekroczenie stu godzin bez snu może wywołać nieodwracalne zmiany w psychice człowieka, a skutki mogą uniemożliwiać normalne funkcjonowanie. Bardzo poważne zmiany w organizmie powoduje trwająca latami deprywacja snu polegająca na skracaniu sobie czasu spania.

Deprywacja snu jest brakiem snu. Jej konsekwencjami są zmiany funkcji poznawczych naszego organizmu. Pozbawione snu osoby czują złość, strach, wykazują spadek sił witalnych, a ponadto nadmierne, chorobliwe pobudzenie.

Przeplatające się zaburzenia układu nerwowego i somatycznych reakcji organizmu są dowodem, że bronimy się przed uczuciem senności. Brak snu trwając ekstremalnie długo wywołuje śmierć.

Specjaliści medyczni z Uniwersytetu w Warwick oraz University College of London przeprowadzili szereg badań, które jednoznacznie stwierdzają, że niedobór snu może częściej niż dwukrotnie zwiększyć ryzyko śmierci na skutek schorzeń serca.

Hipersomnia - nadmierna senność

Jest bezustannie nam towarzyszącym objawem senności, chociaż przespaliśmy noc. To nieprzyjemny stan chorobowy, zaburzenie snu wymagające specjalistycznego leczenia.Inaczej trudno nam będzie funkcjonować społecznie.

Hipersomnia, bo to o niej mowa jest mocno przedłużanym czasem trwania naszego snu. Jest to nawet zapadanie w sen w czasie przeznaczonym dla naszej codziennej aktywności.

Nadmierna senność bywa w różnych sytuacjach powiązana z innymi schorzeniami psychicznymi lub somatycznymi naszego organizmu. Lekarz specjalista powinien nam przy pomocy diagnozy pomóc wykluczyć inne przyczyny hipersomnii.

Pamiętajmy, że pojawienie się objawów typowych dla hipersomnii po jednej nie przespanej przez nas nocy nie jest zaburzeniem snu. O hipersomnii możemy mówić wtedy, gdy objawy nadmiernego zapotrzebowania na sen nas męczą dłużej, niż jeden miesiąc. Hipersomnia to wzmożona, niemal bezustanna senność, czyli trwanie potrzeby snu i zmęczenia przez wiele dni.

Hipersomnia oznacza nadmierną senność, jak też permanentne zmęczenie. Powiązane z tym zaburzeniem sennym dolegliwości utrudniają nam codzienne życie.

Czytaj więcej o zaburzeniach snu.

Dystymia

Dystymia to mała depresja. Zaburzenie to jest typem depresji, który charakteryzuje długotrwałe obniżenie nastroju chorego. Zaliczana jest do zaburzeń afektywnych jednobiegunowych. Uważa się, że dystymia występuje w 3% populacji w krajach Europy i Ameryki Północnej.

Przebieg dystymii jest znacznie łagodniejszy, niż depresji endogennej. Niestety, z powodu łagodniejszego, ale bolesnego przebiegu schorzenia trudno je rozpoznać. Chorzy z dystymią funkcjonują społecznie latami, nie znając przyczyn ich nieustanne przygnębienie.

Zobacz również: Dystymia

Leczenie tego zaburzenia polega najczęściej na stosowaniu psychoterapii i farmakoterapii. Przynoszącymi efekty formami psychoterapii dystymii są terapia poznawcza oraz terapia interpersonalna. Leczenie farmakologiczne prowadzone jest w oparciu o kurację lekami antydepresyjnymi.

 Badania dowodzą, że dystymia ma charakter nerwicowy, a wpływ na to schorzenie ma środowisko.